شبکه و ارتباطات

برای کمک به اجرای روان شبکه‌، به محصولات و تجهیزات شبکه‌ای نیاز دارید که بدون ایجاد وقفه و با حداکثر دسترسی داده ها را منتقل و اشتراک گذاری کنند.

مودم و روتر شبکه

مودم مخفف Modulator و Demodulator است. این دستگاهی است که سیگنال ها را برای رمزگذاری اطلاعات دیجیتال برای انتقال مدوله می کند و سیگنال ها را برای رمزگشایی اطلاعات ارسالی تغییر می دهد.

یکی از ضروری ترین تجهیزات و ارتباطات شبکه، مودم است. این دستگاه یکی از عوامل اصلی تعیین کننده در سرعت شبکه و بسیاری مشخصات دیگر می باشد. برای بازی، یک مودم قدرتمند برای رقابتی ماندن و ارائه یک اتصال ثابت و سریع مورد نیاز است. در فضای حرفه ای، مودم ها باید از نظر سرعت و قابلیت اطمینان ثابت باشند تا بهترین تجربه ممکن را به مشتریان خود ارائه دهند. امروز می توانید طیف گسترده ای از مودم ها را برای خانه یا محل کار خریداری کنید.

یک مودم اطلاعات دیجیتالی را از رایانه شما به سیگنال‌های آنالوگ تبدیل می‌کند که می‌توانند از طریق سیم (و بالعکس) با تعدیل و دموله کردن تکانه‌های الکتریکی ارسال شده از طریق خطوط تلفن، کابل‌های کواکسیال یا سایر انواع سیم‌کشی، انتقال پیدا کنند. اکثر مودم‌های مستقل فقط دو پورت دارند: یکی که به دنیای بیرون متصل می‌شود و یک جک اترنت که به کامپیوتر یا روتر متصل می‌شود.

اگر از سرویس اینترنت کابلی استفاده می کنید، ISP شما احتمالاً هنگام راه اندازی سرویس شما یک مودم (یا دروازه) به شما داده است.

روترها

درست مانند مودم ها، روترها یکی از مهم ترین بخش های هر شبکه مدرن هستند. روترها به شما و سایر کاربران این امکان را می دهند که به صورت سیمی یا بی سیم به شبکه خود متصل شوید. برخی از دستگاه های هیبریدی وجود دارند که می توانند وظایف مودم ها و روترها را انجام دهند، اما اغلب به یک دستگاه اختصاصی نیاز است.

روتر یک دستگاه فیزیکی یا مجازی کار اینترنتی است که برای دریافت، تجزیه و تحلیل و ارسال بسته های داده بین شبکه های کامپیوتری طراحی شده است. یک روتر آدرس IP مقصد یک بسته داده معین را بررسی می‌کند و از هدرها و جداول ارسال برای تصمیم‌گیری بهترین راه برای انتقال بسته‌ها استفاده می‌کند. برخی از شرکت های محبوب وجود دارند که روترها را توسعه می دهند. مانند Cisco، 3Com، HP، Juniper، D-Link، Nortel و غیره. برخی از نکات مهم روترها در زیر آورده شده است:

یک روتر در محیط های LAN (شبکه محلی) و WAN (شبکه گسترده) استفاده می شود. از پروتکل مسیریابی برای انتقال داده ها در یک شبکه استفاده می کند.

علاوه بر این، گران تر از سایر دستگاه های شبکه مانند سوئیچ ها و هاب ها است.

کارت شبکه

کارت رابط شبکه (NIC) یک جزء سخت افزاری  تجهیزات و ارتباطات شبکه است که معمولاً یک برد مدار یا تراشه است که روی رایانه نصب می شود تا بتواند به شبکه متصل شود. NIC های مدرن قابلیت هایی مانند پشتیبانی از وقفه I/O، رابط های دسترسی مستقیم به حافظه (DMA)، انتقال داده ها، مهندسی ترافیک شبکه و پارتیشن بندی را برای رایانه ها فراهم می کنند.

یک NIC ُ یک کامپیوتر را با اتصال اختصاصی و تمام وقت به یک شبکه فراهم می کند. این مدار لایه فیزیکی لازم برای برقراری ارتباط با استاندارد لایه پیوند داده، مانند اترنت یا Wi-Fi را پیاده سازی می کند. هر کارت نشان دهنده یک دستگاه است و می تواند جریان داده ها را در شبکه آماده، انتقال و کنترل کند.

در ابتدا، کنترل‌کننده‌های شبکه به‌عنوان کارت‌های توسعه که می‌توانستند به پورت رایانه، روتر یا دستگاه USB وصل شوند، پیاده‌سازی می‌شدند. با این حال، کنترلرهای مدرن تری مستقیماً در چیپست مادربرد رایانه تعبیه شده اند.

اصطلاح کارت رابط شبکه اغلب با اصطلاحات کنترلر رابط شبکه، آداپتور شبکه و آداپتور LAN در نظر گرفته می شود.

انواع کارت های رابط شبکه

در حالی که NIC استاندارد یک برد مدار پلاستیکی از  تجهیزات و ارتباطات شبکه است که برای اتصال به مادربرد به کامپیوتر می رود، راه های مختلفی برای این اتصال وجود دارد:

بی سیم

 NICهایی هستند که از یک آنتن برای ارائه دریافت بی سیم از طریق امواج فرکانس رادیویی استفاده می کنند. NIC های بی سیم برای اتصالات Wi-Fi طراحی شده اند.

سیمی

 NIC هایی هستند که دارای جک های ورودی هستند که برای کابل ها ساخته شده اند. محبوب ترین فناوری LAN سیمی اترنت است.

یو اس بی

 NIC هایی هستند که اتصالات شبکه را از طریق دستگاهی که به پورت USB وصل شده است، فراهم می کنند.

فیبرهای نوری

 NIC های گران قیمت و پیچیده تری هستند که به عنوان یک سیستم پشتیبانی با سرعت بالا برای مدیریت ترافیک شبکه در رایانه های سرور استفاده می شوند. این پشتیبانی همچنین می تواند با ترکیب چندین NIC انجام شود.

کابل شبکه

به طور کلی، کابل شبکه نوعی سیم‌کشی کابلی است که در ارتباطات راه دور استفاده می‌شود و داده‌ها را از رایانه‌های فردی به یک شبکه بزرگ‌تر رله می‌کند به سایرین منتقل می کند. گاهی اوقات این کابل ها خارجی هستند و می توان از آنها برای انجام کارهایی مانند وصل کردن رایانه به مودم های اینترنتی یا پورت های زمینی استفاده کرد. آنها همچنین می توانند بخشی از یک زیرساخت بزرگتر باشند و در این موارد اغلب در دیوارها به همراه چیزهایی مانند کار برق ساخته می شوند تا دسترسی آماده به اینترنت و خدمات تلویزیون کابلی را فراهم کنند. وقتی صحبت از مشخصات فنی می شود، انواع مختلفی وجود دارد، اما متداول ترین آنها، کواکسیال، اترنت و فیبر نوری است.

سوئیچ شبکه

سوئیچ شبکه، دستگاه‌های درون یک شبکه (اغلب یک شبکه محلی یا LAN) را به هم متصل می‌کند و بسته‌های داده را به و از آن دستگاه‌ها ارسال می‌کند. برخلاف روتر، سوئیچ داده ها را فقط به دستگاهی که برای آن در نظر گرفته شده است (که ممکن است سوییچ دیگر، روتر یا کامپیوتر کاربر باشد) ارسال می کند، نه به شبکه های چند دستگاه.

ذخیره ساز شبکه

ذخیره ساز و یا همان NAS یک دستگاه ذخیره‌سازی متصل به شبکه است که امکان ذخیره و بازیابی داده‌ها را از یک مکان مرکزی برای کاربران مجاز شبکه و مشتریان مختلف فراهم می‌کند. دستگاه‌های NAS انعطاف‌پذیر و بزرگ‌تر هستند، به این معنی که با نیاز به فضای ذخیره‌سازی اضافی، می‌توانید به آنچه دارید اضافه کنید. NAS مانند داشتن یک ابر خصوصی در دفتر است. این سریع‌تر، کم‌هزینه‌تر است و تمام مزایای ابر عمومی را در سایت فراهم می‌کند و به شما کنترل کامل می‌دهد.

رک و شبکه سرور

در حالت کلی سرور ها در دو دسته اصلی سرور فیزیکی و سرور مجازی قرار می گیرند.

سرور فیزیکی 

سرور همان ابر کامپیوتر است با این تفاوت که طی بیست و چهار ساعت روشن بوده و با توجه به حجم داده ها برای پردازش قدرت سخت افزاری بالایی نیز دارد.

سرور فیزیکی که به عنوان سرور با کیس فلزی نیز شناخته می شود، به سرور رایانه ای با مادربرد، CPU، حافظه، هارد دیسک، اتصال شبکه و همچنین یک سیستم عامل (OS) برای اجرای برنامه ها و برنامه ها اطلاق می شود. سرورهای فیزیکی یک رایانه اصلی برای ارتباطات، ذخیره سازی و پردازش داده ها فراهم می کنند. یک سرور فیزیکی که از اجزای قدرتمند سرور از جمله سخت افزار فیزیکی و یک سیستم عامل تشکیل شده است، معمولاً اندازه بزرگی دارد. از آنجایی که منابع و اجزای سرورهای فیزیکی را نمی توان در بین مستاجران دیجیتال مختلف به اشتراک گذاشت، یک سرور فیزیکی تنها می تواند به یک کسب و کار واحد خدمت کند.

سرور مجازی

سرور مجازی یا ماشین مجازی یک محیط مبتنی بر نرم افزار است که تمام عملکردهای یک سرور فیزیکی را شبیه سازی می کند. چندین سرور مجازی را می توان بر روی یک سرور فیزیکی مستقر کرد. یک سرور فیزیکی تنها می تواند یک نوع سیستم عامل را اجرا کند، اما اگر چندین سرور مجازی را در خود جای دهد، هر سرور مجازی مانند یک سرور مستقل عمل می کند. هر یک سیستم عامل خود را اجرا می کرده و از منابع اختصاص داده شده خود مانند حافظه، ذخیره سازی و اجزای محاسباتی استفاده می کند.

رک سرور 

ساختاری است که به طور خاص برای قرار دادن تجهیزات فنی از جمله روترها، سوئیچ ها، هاب ها و البته سرورها طراحی شده است. قفسه این امکان را فراهم می کند که به طور ایمن چندین قطعه از تجهیزات را در یک منطقه نگه دارید. قفسه های سرور معمولاً توسط مشاغل مورد استفاده قرار می گیرند و در مراکز داده یا کمدهای ارتباطی نگهداری می شوند.

پچ پنل

پچ پنل (patch panel) یک قطعه سخت افزاری با چندین پورت است که به سازماندهی گروهی از کابل ها کمک می کند. هر یک از این پورت ها شامل یک سیم است که به مکان دیگری می رود. پچ پنل ها می توانند بسیار کوچک باشند، فقط با چند پورت، یا بسیار بزرگ، با صدها پورت. آنها همچنین می توانند برای کابل های فیبر نوری، کابل های cat5، کابل های RJ45 و بسیاری دیگر راه اندازی شوند.

UTM و فایروال

(UTM) به زمانی اشاره دارد که چندین ویژگی یا سرویس امنیتی در یک دستگاه واحد در شبکه شما ترکیب می شوند. با استفاده از UTM، کاربران شبکه شما با چندین ویژگی مختلف از جمله آنتی ویروس، فیلتر محتوا، فیلتر ایمیل و وب و… محافظت می شوند.

UTM یک سازمان را قادر می سازد تا خدمات امنیتی فناوری اطلاعات خود را در یک دستگاه ادغام کند و به طور بالقوه حفاظت از شبکه را ساده می کند. در نتیجه، کسب‌ و کار شما می‌تواند تمام تهدیدات و فعالیت‌های مرتبط با امنیت را از طریق یک شیشه کنترل کند. به این ترتیب، دید کامل و ساده ای را در تمام عناصر امنیت یا معماری بی سیم خود به دست می آورید.

فایروال توانایی اسکن ترافیک ورودی و خروجی را برای ویروس ها، بدافزارها، حملات فیشینگ، تلاش برای نفوذ به شبکه و سایر تهدیدات امنیت سایبری دارد. از آنجایی که فایروال‌های UTM داده‌های ورودی و خروجی شبکه شما را بررسی می‌کنند، می‌توانند از استفاده دستگاه‌های داخل شبکه برای گسترش بدافزار به سایر شبکه‌هایی که به آن متصل می‌شوند نیز جلوگیری کنند.